Słownictwo anemonimiczne w języku chorwackim

Abstract

Znajomość nazw meteorologicznych odgrywa ważną rolę w życiu mieszkańców wybrzeża Morza Adriatyckiego. Fakt ten jest w pełni zrozumiały w świetle więzi, jaka łączy tych ludzi z przyrodą. Ich kontakt z nią ma wymiar egzystencjalny, lecz nie w filozoficznym znaczeniu tego słowa, ale pragmatycznym, bytowym. Życie zawodowe i prywatne Pomorzan podporządkowane zostało naturze, która jako wartość estetyczna sama stała się towarem, dobrem konsumpcyjnym. Wśród nazewnictwa meteorologicznego dużą i urozmaiconą grupę stanowią nazwy wiatrów. Ich badaniem zajmuje się wyspecjalizowany dział toponimii nazywany anemonimią1. Analiza semantyczna nazw wiatrów powinna mieć charakter interdyscyplinarny. Cenne w tym wypadku wydaje się uwzględnienie antropologicznego, socjologicznego, psychologicznego, etnograficznego i teologicznego punktu widzenia. Wiatr definiowany jako ruch powietrza jest zjawiskiem skalarnym. Zaznacza swą obecność w sferze sacrum i profanum. Jest uważany za „boskie” tchnienie - z jednej, za immanentny atrybut materii - z drugiej strony.