Abstrakt: | Szybki rozwój technik telekomunikacyjnych i informatycznych oraz inicjowane tym rozwojem zmiany w edukacji wymuszają od szkół nie tylko ciągłe doskonalenie warsztatu pracy, ale i zwiększanie atrakcyjności swojej oferty. Najlepszym sposobem kreowania wizerunku szkoły jest odpowiednie budowanie własnej przestrzeni informacyjnej, która dzięki osiągnięciom technologicznym może przybierać obecnie rozmaite kształty. Autorka niniejszego artykułu podjęła próbę analizy usystematyzowania pojęć związanych ze współczesnymi trendami
rozwoju systemu edukacyjnego i placówki szkolnej w szczególności, jako podstawowej jednostki strukturalnej edukacyjnej, od której działalności zależy sukces kształcenia i los przyszłego pokolenia młodych ludzi ery wysokich technologii, telekomunikacji, MTV, przestrzeni wirtualnej, telefonów komórkowych, palmtopów i cyfrowego przekazu informacji. Analizę oparto na wykorzystaniu technologii informacyjnej: zmianach w podstawie programowej, przygotowaniu nauczycieli, tworzeniu przestrzeni informacyjno-edukacyjnej szkoły, jej struktury i metod przekazu informacji dostępnych zarówno w obrębie szkoły, jak i poza nią, z wykorzystaniem doświadczeń krajowych i zagranicznych, dokumentów kreujących współczesne i przyszłe trendy rozwoju systemu edukacyjnego ogólnie. W artykule przeprowadzona została próba skonstruowania modelu
informacyjnego, obejmującego wszystkie elementy i podmioty będące częścią procesu dydaktycznego i życia typowej szkoły 2010 roku. (fragment tekstu) |