Społeczne skutki wielkiego kryzysu gospodarczego na Górnym Śląsku w świetle "Gościa Niedzielnego"

Abstract

"24 października 1929 roku na nowojorskiej giełdzie Wall Street dramatycznie spadły ceny akcji. Dało to początek światowemu wielkiemu kryzysowi. Regresja ekonomiczna i załamanie koniunktury trwały do 1933 roku, co generowało masowe bezrobocie, falę bankructw, spadek produkcji i obniżenie stopy życiowej obywateli Europy i Stanów Zjednoczonych, a także innych rejonów świata. W Polsce, podobnie jak w innych krajach o strukturze rolno‑przemysłowej, kryzys nie zakończył się w 1933, lecz trwał dalej; za koniec recesji można uznać dopiero 1935 rok. Kryzys przemysłowy w kraju objawił się głównie w postaci spadku produkcji. Największy regres miał miejsce w górnictwie i przemyśle ciężkim, tj. w działach stanowiących o potencjale gospodarczym kraju. Tereny Górnego Śląska, najlepiej rozwiniętej i najbogatszej dzielnicy Polski, skutki kryzysu zaczęły odczuwać najmocniej. Ponadto, w konsekwencji kryzysu, znacząco pogorszyły się nastroje społeczne, co stało się jedną z przyczyn popularności faszyzmu i komunizmu. Do sytuacji odnieść musiał się Kościół katolicki na Górnym Śląsku, wyznaczając własną linię postępowania w sprawach polityczno‑społecznych. Realizował je w powołanym do życia z początkiem lat 20. XX w. tygodniku „Gość Niedzielny”. Przedstawienie długofalowych następstw społecznych wielkiego kryzysu gospodarczego na Górnym Śląsku w świetle „Gościa Niedzielnego” będzie stanowiło główny problem pracy, a ich charakterystyka i analiza główny cel." [fragment tekstu]