Podstawy apologetyki konstruktywnej Paula de Brogliego

Abstract

Apologetyka francuska drugiej połowy XIX w. przeżyła swój wielki rozkwit. Pojawiły się nowe propozycje metod w uzasadnianiu wiarygodności chrześcijaństwa. Niewątpliwie w nurcie odnowy apologetyki należy umieścić profesora apologetyki w Instytucie Katolickim P. de Brogliego, przedstawiciela tzw. apologetyki konstruktywnej. Zapisał się w historii apologetyki jako twórca metody transcendencji, odwołując się do przesłanek o charakterze historycznym i filozoficznym. Nie można pominąć jego wysiłków związanych z odparciem zarzutów wobec chrześcijaństwa, formułowanych ze strony pozytywizmu, scjentyzmu i naturalizmu. Należy także podkreślić pojawienie się pewnych symptomów apologetyki typu podmiotowego. Nie są to oczywiście propozycje tak wyraźnie sformułowane, jak u L. Ollé-Laprune’a, G. Fonsegrive’a czy M. Blondela, wybitnych przedstawicieli odnowy apologetyki w wymiarze podmiotowym przełomu XIX i XX stulecia. Mimo wyraźnych, nowatorskich elementów, apologetyka P. de Brogliego ma przede wszystkim charakter defensywny. Jest to apologetyka zapewnień i potwierdzeń. Wychodząc z pewności prawdy chrześcijaństwa, poszukiwał argumentów, aby ją podbudować i umocnić. W perspektywie współczesnej teologii fundamentalnej, wiele z jego propozycji utraciło swą siłę argumentacyjną (Fragment tekstu).