Abstrakt: | Termin integumentum pojawia się w literaturze łacińskiej niezbyt często. Do teorii integumentum,
owej formy poetyckiej czy narracyjnej, za pomocą której poeci czy filozofowie wyrażali swe
głębsze myśli i idee, najczęściej odwoływano się w wiekach średnich. Wilhelm z Conches stosował
integumentum w sposób do tego stopnia wyrafinowany i tak często, że forma ta stała się symbolem
szkoły w Chartres. Jednak ten sposób interpretowania można znaleźć już w tekstach starożytnych.
Przede wszystkim w dziełach Platona, który interpretował opowieści poetów, a także sam
był autorem wielu mitów, na przykład mitu o jaskini. Również Boecjusz podobnie komentuje w
Consolatio Philosophiae niektóre legendy mitologiczne. Na przykładzie konkretyzacji mitu o Orfeuszu
można dostrzec zasadnicze różnice w korzystaniu z „integumentalnej hermeneutyki” przez
Boecjusza i Wilhelma z Conches. |