"L'integumentum" nelle opere di Boezio e di Guglielmo di Conches

Abstract

Termin integumentum pojawia się w literaturze łacińskiej niezbyt często. Do teorii integumentum, owej formy poetyckiej czy narracyjnej, za pomocą której poeci czy filozofowie wyrażali swe głębsze myśli i idee, najczęściej odwoływano się w wiekach średnich. Wilhelm z Conches stosował integumentum w sposób do tego stopnia wyrafinowany i tak często, że forma ta stała się symbolem szkoły w Chartres. Jednak ten sposób interpretowania można znaleźć już w tekstach starożytnych. Przede wszystkim w dziełach Platona, który interpretował opowieści poetów, a także sam był autorem wielu mitów, na przykład mitu o jaskini. Również Boecjusz podobnie komentuje w Consolatio Philosophiae niektóre legendy mitologiczne. Na przykładzie konkretyzacji mitu o Orfeuszu można dostrzec zasadnicze różnice w korzystaniu z „integumentalnej hermeneutyki” przez Boecjusza i Wilhelma z Conches.