Pedagogika społeczna : jej teoretyczna i utylitarna aktualność

Abstract

Wraz z wyzwalaniem się nauk humanistycznych z filozofii w drugiej połowie XIX wieku rozwinęły się nowe dyscypliny naukowe, m.in.: psychologia, socjologia, pedagogika, a w XX wieku ukształtowały się subdyscypliny — specjalności. Niektóre z tych specjalności wypracowały swój przedmiot, metodologię i warsztat naukowo-badawczy, stając się zarazem samodzielnymi dyscyplinami o znaczącym już dorobku teoretycznym i utylitarnym. Do tych dyscyplin o charakterze humanistycznym należy pedagogika społeczna, która swoje korzenie, jako nauka o wychowaniu człowieka, wywodzi z filozofii życia człowieka, z psychologii eksperymentalnej, społecznej, klinicznej, z pedagogiki ogólnej, z socjologii, w tym z socjologii wychowania, z polityki socjalnej, z etyki, z prawa rodzinnego i opiekuńczego oraz z patologii życia społecznego (Fragment tekstu).