Joachim Rybka - portret grabarza doskonałego

Abstract

Długie, bogate w doświadczenia, niełatwe życie ukształtowało całą filozofię życiową śląskiego kopidoła, w której refleksja o czasie zajmuje niebagatelne miejsce. W kolejne ogniwa łańcuszka opowieści wplata pisarz całą biografię swego bohatera, od dzieciństwa aż po wiek podeszły; jest krajobraz Śląska Cieszyńskiego, kopalnia, szkoła, są pejzaże włoskie, węgierskie, wyspa Rab nad Adriatykiem, obóz koncentracyjny, „Italia, Uhry, Serbia, Francja, Alpy tyrolskie, Dachau, Bruksela” 2 – jak sam wymienia, w końcu cmentarz, gdzieś w okolicach Karwiny, w Ligocie, a z jego mieszkania znów słychać szum Olzy, przypominający dzieciństwo. Są też wydarzenia historyczne, bo Rybka: pamięta jeszcze c.k. Austrię, przeżył I i II wojnę światową, obóz koncentracyjny w Dachau, naloty aliantów, powrót z tułaczki po świecie. Był chłopcem u szewca, górnikiem, kelnerem, poganiaczem osłów, pracował w cyrku, a teraz patrzy z oddali na życie własne i cudze, i kopie groby.