Abstract: | Intelektualna aktywność Ernsta Cassirera ma swe źródło w chętnym
podejmowaniu przezeń tematów niełatwych, aczkolwiek inspirujących.
Słynie on z samodzielnie stworzonej teorii, według której poznanie uchodzi
za metodę symbolicznego przyswajania zjawisk siłą ludzkiego umysłu,
a zatem: nie wiedza empiryczna, lecz prawdy wywiedzione z rozumu decydują
o ludzkim poznaniu. Nie sposób ukryć faktu, że dla potwierdzenia
własnej, tak postawionej tezy filozof kieruje się krytyczną oceną przekonań
swego mistrza Hermanna Cohena, dla którego matematyka, będąc
nauką czystą, niezapośredniczoną, determinuje możliwość poznawania
rzeczywistości fizycznej. Czyniąc z liczby kategorię matematycznie rozumianego
przyrodoznawstwa, Cohen manifestuje swój sprzeciw wobec
poglądów pozytywistów, którzy gwarantem poznania czynią zwykle doświadczenie
zmysłowe, psychiczne właściwości poznającego podmiotu,
bądź też zacieśniają proces poznawczy do granic teorii odbicia. |