Księga "Myśliwski" (w oczekiwaniu na siódmy rozdział...)

Abstract

Nazwałem dorobek powieściowy Myśliwskiego „Księgą” i konsekwentnie kolejne powieści określałem jako następujące po sobie jej rozdziały. Jest to zabieg retoryczno-kompozycyjny, ale nie tylko… Ba! - pozwoliłem sobie nawet na puste miejsce tam, gdzie pojawić się powinien siódmy rozdział. „Powinien się pojawić”, bo opowieść/opowieści Myśliwskiego nie ma/nie mają końca, „domagają się” kontynuacji. W tej nominacji chcę wskazać na spójność dzieła powieściowego autora Klucznika, w którym wzajemnie przenikają się improwizacje na temat ludzkich losów, Historii, epizodów, przedmiotów, miejsc. Pamiętam wszelako o wielkim zróżnicowaniu tych/tej narracji. Myśliwski konsekwentnie opowiada w pierwszej osobie, zawsze jest to monolog, zawsze wewnętrznie zróżnicowany, zawsze ma charakter wielogłosowy, bo chętnie pierwszoosobowy narrator „oddaje głos” przywoływanym przez siebie w pamięci czy we śnie postaciom. [fragm. tekstu]