Abstrakt: | Celem artykułu jest omówienie motywów plebiscytowo-powstańczych w twórczości Kazimierza Kutza (ze szczególnym uwzględnieniem filmowego tryptyku: Sól ziemi czarnej, 1969; Perła w koronie, 1971; Paciorki jednego różańca, 1979) i refleksja nad nimi w kontekście ewolucji poglądów reżysera. W ciągu lat Kutz uzupełniał bowiem pierwotną wizję powstań, wypowiedziami wyrażanymi w formie teatralnej, eseistycznej, literackiej, które wskazywały nie tyle nawet na dokonanie jakiejś zasadniczej rewizji wcześniejszych przekonań, ile na nieustające rozwijanie krytycznego namysłu nad bilansem narodowościowych zrywów oraz nad śląską tożsamością. Autorka dokonuje przeglądu i podsumowania najważniejszych reprezentacji tego tematu przez Kutza reżysera, literata i publicystę. |