Seksualność a przywiązanie : na przykładzie "Krystyny córki Lavransa" S. Undset

Abstract

Teoria przywiązania początkiem sięga prac J. Bowlbyego, który koncentrował się na najwcześniejszych doświadczeniach dziecka w kontakcie z matką. W relacji romantycznej aspekty przywiązaniowe zostały dostrzeżone przez C. Hazan i P. Shavera, według których zarówno w relacji rodzic-dziecko oraz romantycznej istnieje podobieństwo w dynamice emocji i zachowań. M. Plopa, powołując się na teorię Hazan i Shavera, pisze: „Kiedy dziecko spostrzega obiekt przywiązania, będący w bliskości i reagujący na jego potrzeby, odczuwa bezpieczeństwo, wykazując eksploratywną orientację i zaufanie do otoczenia. Kiedy zaś spostrzega zagrożenie bliskości relacji (choroba, separacja), odczuwając lęk czy strach, poszukuje uwagi, opieki i wsparcia ze strony opiekuna” (Plopa, 2008, s. 100). Zachowanie dorosłych w wymienionych sytuacjach wykazuje pewne podobieństwo: w sytuacji zagrożenia poszukują bliskości emocjonalnej, przytulenia ze strony współmałżonka (narzeczonego, sympatii) (Fragment tekstu).