Miłosz. Północ - Południe (intuicje i fragmenty)

Abstract

Autor „czyta” poezję Czesława Miłosza, podążając za pozostawionymi w niej włoskimi śladami. Są nimi zarówno echa udokumentowanych w biografii poety podróży do Włoch i po Włoszech, jak i tropy wywodzone z lektury włoskich pisarzy, fascynacji malarstwem, architekturą oraz ukształtowanym przez człowieka pejzażem. Wszystkie te tropy – jak się okazuje – wprowadzają w najistotniejsze motywy poezji autora Gucia zaczarowanego, a także w zasadnicze dla tej poezji elementy tradycji literackiej. Są też obrazem ewolucji poetyki Miłosza. Esej napisany jest w poetyce fragmentu, jego autor raczej dzieli się interpretacyjnymi intuicjami, niż stawia jednoznaczne konkluzje. Raczej stawia pytania o tajemnice zawarte w wierszach Miłosza, niż udziela jednoznacznych i zamykających odpowiedzi. Niejako „zaprasza” do studiowania wierszy autora Trzech zim. Te włoskie „ślady” prowadzą jednak do konkluzji o spójności dzieła poetyckiego Miłosza.