Pokój jako cel i efekt procesu integracji europejskiej po II wojnie światowej

Abstract

Proces integracji europejskiej został wszczęty w rezultacie wystąpienia wielu okoliczności i uwarunkowań, wśród których dążenie do niedopuszczenia do wybuchu kolejnego konfliktu zbrojnego pomiędzy państwami zachodnioeuropejskimi i utrwalenie pokoju miały znaczenie kluczowe. Być może bez traumatycznych doświadczeń II wojny światowej i kilkudziesięciu milionów jej ofiar do zainicjowania integracji nie doszłoby lub też miałaby ona inny przebieg i charakter. Jak do tej pory integracja w ramach UE (WE) stanowi najlepsze z kiedykolwiek zrealizowanych ucieleśnienie koncepcji federacji I. Kanta jako jednego ze składników wiecznego pokoju i okazuje się skutecznym instrumentem utrzymania pokojowych relacji pomiędzy państwami członkowskimi — obecnie prawdopodobieństwo wybuchu konfliktu zbrojnego pomiędzy nimi wydaje się bardzo małe i chyba najmniejsze w historii, a taki instrument polityki zagranicznej państwa, jak groźba użycia siły w relacjach pomiędzy państwami UE, odszedł w zapomnienie. Jak pisze B. McSweeney, wojna pomiędzy Francją a Niemcami oraz pozostałymi państwami UE jest nie do pomyślenia i jest to prawdopodobnie najczęstsze wyrażenie dotyczące skutków integracji europejskiej. UE jest określana mianem „bezpiecznego portu”, w którym wydaje się, że działanie najniebezpieczniejszych elementów stosunków międzynarodowych zostało zawieszone.