Obraz pisma u ludzi z epizodem depresyjnym

Abstract

Zagadnienie obecności w piśmie ręcznym śladów przeżywania epizodu depresyjnego przez autora rękopisu opisywano już zarówno w literaturze medycznej, jak i kryminalistycznej (Bastin, 1988; Buquet, 1994; Chłopicki, Olbrycht, 1959; Locard, 1959; Santoy, 1984; Stein‑Lewinson, 1984; Witkowski, 1990). Są to jednak uogólnienia przypadków; bywa, że bardzo wymownych, a zatem tylko twierdzenia naukowców, a nie twierdzenia naukowe, czyli takie, za które nauka ręczy swym autorytetem, stanowią one bowiem rezultat badań przeprowadzonych odpowiednio do paradygmatu metodologicznego. A właśnie twierdzenia naukowe eksperci powinni preferować jako podstawy czynienia ustaleń, wnioskowań i analizy wyników. Eksperci pismoznawcy oczekują na takie twierdzenia, bo coraz częściej stawiane są im pytania o obecność w pisemnych oświadczeniach woli oznak znajdowania się piszących w sytuacjach, o których mowa w art. 82 kc lub 945 kc. Pytania o znajdowanie się autora w stanie depresji (potoczne określenie epizodu depresyjnego) stawiane są także pismoznawcom badającym listy pożegnalne samobójców.