Abstrakt: | Relacje Polski i Czech mają bogatą historię. Jak zauważył Mirosław
Habowski, położenie geograficzne od wieków skazywało oba państwa na
współpracę. Niebagatelne znaczenie miała działalność Czech w X wieku,
jej efektem było wprowadzenie Polski w krąg cywilizacji łacińskiej. Polska
kultura natomiast miała wpływ na czeskie odrodzenie narodowe w XIX
wieku. W średniowieczu polscy władcy mieli na południu rozległe wpływy,
czego symbolem stało się panowanie Władysława II Jagiellończyka w Czechach
i na Węgrzech. Na współczesne relacje obu państw zamierzchła historia
ma jednak niewielki wpływ. Zdecydowanie większą rolę odgrywają wydarzenia
XX wieku. Symbolem polsko-czeskich różnic stał się spór o Śląsk
Cieszyński, udział Warszawy w rozbiorze Czechosłowacji w 1938 roku czy
interwencja wojsk Układu Warszawskiego w 1968 roku. Ich efektem była antypolska
propaganda, jaką jeszcze w latach osiemdziesiątych uprawiano w Czechosłowacji.
Bez względu na te kontrowersje w 1981 roku powstała Solidarność
Polsko-Czechosłowacka, zrzeszająca działaczy środowisk opozycyjnych
— Karty 77, KSS KOR i „Solidarności”. Przez 9 lat organizacja ta koordynowała
wymianę informacji o inicjatywach demokratycznych w obu krajach.
Pozwoliła także na zawiązanie bliskich więzi między przywódcami Karty 77
i „Solidarności”, którzy po 1989 roku doszli do władzy w obu krajach. |