De la phraseologie a la phraseodidactique : etudes theoriques et pratiques

Abstract

Celem niniejszej publikacji jest pokazanie związków pomiędzy frazeologią teoretyczną a jej dziedziną stosowaną, zwaną frazeodydaktyką, oraz przybliżenie najważniejszych zagadnień i problemów nowej, jeszcze mało popularnej dyscypliny, jaką jest dydaktyka frazeologii. Frazeologia, stanowiąca dziedzinę językoznawstwa, która analizuje fenomen frazeologizacji oraz jego wytwory, czyli utrwalone związki wyrazowe, ma długą i bogatą historię. Niemniej jednak wiele zagadnień z jej zakresu nie doczekało się nadal jednoznacznych rozstrzygnięć, a współczesna lingwistyka oraz nowe dyscypliny naukowe wspomagające frazeologię pozwalają spojrzeć na problemy frazeologizacji w językach naturalnych z innej perspektywy. Nową dziedziną badawczą jest frazeodydaktyka. Stanowi ona kształtującą się dopiero dyscyplinę z zakresu językoznawstwa stosowanego. Łączy elementy frazeologii, glottodydaktyki, a także takich nauk, jak lingwistyka kontrastywna, psycholingwistyka, neurolingwistyka czy socjolingwistyka. Termin „frazeodydaktyka” (niem. Phraseodidaktik), upowszechnił się w literaturze przedmiotu głównie za sprawą prac w języku niemieckim, takich autorów jak H.H. Lüger (1997, 2001) oraz S. Ettinger (1998). Obecnie jednak zarówno pojęcie „frazeodydaktyka”, jak i dyscyplina, do której się ono odnosi, są jeszcze słabo rozpowszechnione. Przedmiotem badań frazeodydaktyki są procesy związane z naturalnym przyswajaniem związków frazeologicznych, idiomów, przysłów oraz innych odtwarzalnych form wyrazowych w języku ojczystym, a przede wszystkim procesy związane z nauczaniem i uczeniem się tych struktur w języku drugim i kolejnych. Frazeologizmy rozumiane są tutaj jako utrwalone w danym języku połączenia co najmniej dwóch wyrazów, które mają charakter reproduktywny.