Współczesna rodzina migracyjna w przestrzeni społecznej, (wielo)kulturowej i edukacyjnej.

Abstract

Wspólnota rodzinna — tworzona przez rodziców i dzieci — jest zawsze usytuowana w określonym czasie i w przestrzeni, która w doświadczeniu społecznym nie jest uniwersalna i abstrakcyjna, lecz dana ze „współczynnikiem humanistycznym”. Odwołanie się do rozwijanego współcześnie kierunku badań, jakim jest tzw. geografia humanistyczna, pozwala analizować i opisywać nie tylko rozmieszczenie artefaktów kulturowych w przestrzeni (przez ich mapowanie), ale przede wszystkim określać sposoby, za pomocą których jednostka doświadcza i zarazem waloryzuje daną jej przestrzeń, nabierającą tym samym znaczenia symbolicznego3. Dom rodzinny staje się taką właśnie przestrzenią zarówno indywidualną, jak i wspólną dla rodziców i dziecka, które przez pryzmat odczuwanych, akceptowanych i realizowanych w nim wartości kształtuje swoją tożsamość i wchodzi w określone relacje z innymi członkami danej społeczności.