Abstrakt: | Miejsce jest zawsze rezerwuarem pewnej duchowości, ponieważ
strzeże jej pieczołowicie genius loci, lojalny i zaufany strażnik,
którego troskliwość obejmuje każdy bez wyjątku przejaw życia danego
locum. Wobec posępnej ciszy świata, przenikliwej ciszy wyłaniającej
się z chaosu, dotyk genius loci jest błogosławieństwem
dla współczesnego życia. Genius loci, którego impuls zawsze bierze
się z pewnej przestrzeni, widoku, krajobrazu, zawsze dotyka nas
do żywego, jego objawienia są nagłe, niespodziewane, więc nigdy
nie możemy rościć sobie do nich żadnych praw. Afirmacja życia i
świata stanowi strategię genius loci, natomiast mury, place, kopuły,
dachy, łąki i plaże to ceremonialne przypomnienie darów życia.
A może nawet zwłaszcza tych najdrobniejszych darów życia, czegoś,
co Ernst Jünger nazywa die kargsten Spenden dieser Welt. |