Ku afirmacji życia : pedagogiczne podstawy pomyślnej egzystencji

Abstract

Budując argumentację potwierdzającą, że afirmacja życia ma kardynalne znaczenie w rozwoju i wychowaniu młodego człowieka, skorzystałam z Maxa Schelera, Nicolaia Hartmanna, Sergiusza Hessena teorii wartości, a także z teorii eudajmonicznych, między innymi Arystotelesa, Jeremy’ego Benthama, Johna Stuarta Milla. Eksploatowałam ponadto wychowawcze założenia franciszkańskiego oraz salezjańskiego ideału życia, które pomogły mi bronić znaczenia postawy afirmacji życia rozumianej jako emanacja i absorpcja dobra oraz piękna świata.