Abstrakt: | Tematem pracy jest problem granicy, którą nakłada na nas nieświadomie nasza własna wizja świata i którą musimy nauczyć się przekraczać. Potrzeba mówienia o niej ujawniła się ze szczególną ostrością w badaniach pragmatycznych, kognitywnych, etno-, psycho- i socjolingwistycznych, a także w badaniach „łączonych”, znanych jako lingwistyka (inter)kulturowa.
Autorka podejmuje próbę uporządkowania podstawowych kryteriów stosowanych w badaniach wizji świata. W tym celu wykorzystuje wielowymiarowe możliwości, jakie stwarza lingwistyka kulturowa, stosując odpowiednio dobrane aparaty badawcze do poszczególnych etapów opisu wizji świata i ich językowych realizacji. Do przedstawienia reguł europejskiego systemu macro, leżącego u podstaw zarówno języka hiszpańskiego, jak i polskiego, posłużył aparat badawczy gramatyki o podstawach semantycznych. Różnice widoczne w obu językach badano za pomocą odpowiednich instrumentów proponowanych przez etnolingwistykę, kognitywizm i pragmatykę. |