Abstrakt: | Artykuł jest fenomenologicznym ujęciem problematyki relacji z Innym, który nie jest przedmiotem pożądania (zaspokojenia potrzeby), lecz celem pragnienia metafizycznego „wolnego od braku”, pragnienia, które zostaje zaspokojone w nieskończoności. Inny pobudza moje zatroskanie i odpowiedzialność, nie jest częścią mnie, lecz indywidualnością całościową i jednostkową. Między mną
a Innym istnieje różnica i nieskończona odległość, której nie sposób przekroczyć, ująć w pojęcia czy uchwycić intuicją. Można jej tylko pragnąć. Pragnienie Innego jest pragnieniem nieskończoności, które ujawnia się w momencie spotkania z Innym, a zatem jest to doświadczenie w sferze etycznej (Levinas), która wyprzedza doświadczenie ontologiczne (Heidegger); pragnienie nieskończoności jawi
się bowiem jako bardziej źródłowe niż jakiekolw iek myślenie rozumujące. Relacja z Innym to akt bezinteresownej radości, rozkoszowania się, odczucie ciepła i prawdziwego zadomowienia się, gdzie rodzi się ruch ku światłu, które przyciąga człowieka, daje mu szczęścia i prawdziwe odczucie principium individuationis.
Pragnienie drugiego zwraca się przede wszystkim ku twarzy kobiety, która
o coś prosi i coś nakazuje, wzywając do kontaktu, zatroskania i odpowiedzialności. |