"Sunny flocks" and the "hollow pit": Blake's "Book of Thel" and a question of sexuality

Abstract

Artykuł stanowi analizę topografii poematu Księga Thel Williama Blake'a w kontekście jej roli w uwolnieniu pożądania poprzez bliskość śmierci. Poprzez odejście od zieleni słonecznej łąki i decyzję eksploracji sfery śmierci Thel odchodzi od ludzkości, zarazem pozbawiając się niejako własnego głosu, który dochodzi do niej z jej grobu. Blake dokonuje w swym wierszu pewnej „korekty” tezy Foucaulta dotyczącej wymogu, aby seks mówił prawdę o nas samych. W wersji Blake’a pożądanie dotyczy prawdy, lecz fundamentalną część prawdy pożądania stanowa jego „nieprawda”. Pożądanie uaktywnia ciało, zarazem dystansując się od niego; wyrzeczenie się energii ciała i poddanie się schematom praktyk erotycznych prowadzą do przemiany głosu w nieartykułowany okrzyk (shriek), w którym wyraża się zarówno fascynacja jak i rozczarowanie pożądaniem, które nie odsłania nam po prostu prawdy o nas, lecz odsłaniając, równocześnie ją przesłania.