Niewspółmierność historii literatury z historiami innych

Abstract

Nauka o literaturze eksploatuje pewne metafory i alegorie z zawziętością nieustępującą złej literaturze. Do fi gur szczególnie często wybieranych należy Kasandra – patronka wszelkich „dyskursów kresu”. Niech więc przemówi po raz kolejny i na pewno nie ostatni: „Już teraz zagraża nam zubożenie spowodowane wykształceniem, z którego wyeliminowano historię; jest ono nie tylko faktem, ale już teraz pretenduje do panowania. [Tymczasem to] Historia uczyniła nas takimi, jakimi jesteśmy; w niej tylko możemy pozostać sobą i dalej się rozwijać. Zadaniem filologów naszych czasów, i to w skali światowej, jest ukazać to w sposób dogłębnie przekonywający i taki, aby nie można było o tym zapomnieć”