Frame of Mind : Self Industry in Performance

Abstract

Przedmiotem refleksji w artykule jest spektakl Teatru A Part pt. Szkice o Ofelii. Do analizy spektaklu wykorzystano figurę suplementu w rozumieniu Jacques’a Derridy oraz związane z nią pojęcie limenu z teorii performance’u. Idea szkicu z definicji wymaga uzupełnienia, które Derrida lokuje na granicy. Tym samym naruszona przez suplement granica zostaje podana w wątpliwość. Niemożność jej ustalenia dotyczy również jaźni, czego przykład stanowią właśnie Szkice… , a ściślej: stanowią one przykład performance’u borderline. Szkice… stawiają bowiem pod znakiem zapytania wszelkie ramy, generując tym samym coraz to nowe „ja”. Nieustannie oscylują między przedstawieniem teatralnym i rytuałem, który prowadzi do transformacji, problematyzują relację podmiot–przedmiot, znaczący–znaczony, duchowy–materialny itd. Co jednak najistotniejsze, Szkice… unieważniają podział na widzów i aktorów; Szkice… to nie dzieło, a wydarzenie sztuki. Dzięki sprzężeniu zwrotnemu, każdy z uczestników ma realny wpływ na ich przebieg. Szkice…, będąc zarazem produktem i producentem jaźni, stanowią estetyczny przykład autopoiesis – nie ma „ja”, a co pozostaje to produkcja „ja”.