Abstract: | Wedle relacji Platońskiego Parmenidesa główne, zaginione pismo Zenona
składało się z oddzielnych argumentów, z których każdy zależny był od jakiejś
hipotezy i sprowadzał ją do absurdu. Choć Platon nie przytacza dokładnej
zawartości tych hipotez, to jest przekonany, że wszystkie one ostatecznie
ukierunkowane były na obalenie założenia, że możliwa jest wielość. Można
do nich zaliczyć również cztery argumenty zebrane przez Arystotelesa pod
nazwą „przeciwko ruchowi”, stanowią one bowiem integralną część ataku
na pluralność. Jeśli oprzeć się na tym świadectwie Platona, rekonstrukcja
przebiegu większości argumentów Zenona pozwala stwierdzić, że tworzą one
koherentną, całościową strukturę argumentacyjną, w której oponent przyjmujący
tezę pluralizmu jest prowadzony od jednej analizy wielości do drugiej,
dopóki wszystkie możliwe — znane Zenonowi — hipotezy wielości nie zostaną
obalone przez sprowadzenie do absurdu. |