Abstrakt: | Jako miarodajne wprowadzenie do opisu warsztatu naukowego Zbigniewa
Jerzego Nowaka może służyć formuła jego ucznia, Marka Piechoty:
„Profesor Zbigniew Jerzy Nowak był badaczem, który z erudycyjną
pasją a zarazem zdumiewającą swobodą poruszał się po przepastnym
akwenie historii literatury wielu epok: od renesansu po współczesność,
od Kochanowskiego po Szaniawskiego i Miłosza, który z pełną kompetencją
zajmował się wieloma dyscyplinami: teorią i historią literatury, tekstologią
i edytorstwem, dydaktyką [...] — i piśmiennictwem polskim na Śląsku
(w szczególności dorobkiem Roździeńskiego i Morcinka), który był autorem
akuratnie skrojonych biogramów w Polskim słowniku biograficznym,
który wreszcie był znakomitym, bardzo wnikliwym, ale też sprawiedliwym
recenzentem. Znał się ponadto świetnie na kulturze antycznej i malarstwie,
był znakomitym bibliografem.” 1 Rozwinięcie i uszczegółowienie tego
syntetycznego ujęcia przynoszą teksty tej książki. By jednak pełniej objąć
wyobraźnią warsztat i dorobek Uczonego - warto choćby pobieżnie zarysować
jego konteksty i uwikłania, decydujące o hierarchii zawodowych
wartości i zachowań wobec nich, warto bodaj zasygnalizować, jak w „uczonym”
przełamuje się „człowiek”, człowiek swojego pokolenia. |