| Abstrakt: | 1. Roślinność segetalna Pogórza Cieszyńskiego wykazuje istotne zróżnicowanie pośród
upraw zbożowych jak i okopowych. Najpospolitszymi syntaksonomami są fitocenozy
o szerokiej amplitudzie ekologicznej zespołu Vicietum tetraspermae – zróżnicowane
wewnętrznie na trzy podzespoły: V. t. sperguletosum, V.t. typicum, V.t. delphinietosum
oraz Echinochloo-Setarietum.
2. Do asocjacji rzadkich w skali regionu należą: Digitarietum ischaemi, Kickxietum
spuriae, Lathyro-Melandrietum noctiflori. Podobnie jak w innych częściach kraju ich
zajmowany areał wyraźnie się kurczy na Pogórzu Cieszyńskim. Mają na to wpływ – z
jednej strony nowoczesne sposoby gospodarowania na roli, z drugiej - nasilająca się z
roku na rok chemizacja rolnictwa.
3. Niektóre z zespołów wykazują zróżnicowanie w składzie gatunkowym, co pozwoliło
na wyodrębnienie jednostek niższego rzędu w randze podzespołów, facji lub
wariantów.
4. Zespoły segetalne Pogórza Cieszyńskiego, w stosunku do analogicznych płatów
z innych regionów kraju wykazują tendencję do ubożenia składu florystycznego, w
szczególny sposób zjawisko to uwidacznia się w agrocenozach Aphano-Matricarietum
i Lathyro-Melandrietum noctiflori.
5. Pogórze Cieszyńskie należy do regionów, który nie podlega znaczącym zmianom
środowiskowym, zaś warunki środowiskowe (gleby, klimat) sprzyjają występowaniu
tu zbiorowisk rzadkich nawet w skali kraju. Dotyczy to m.in. zbiorowisk
przywiązanych do siedlisk kalcyfilnych.
6. Ginące chwasty, które są swoistym elementem flory badanego terenu i podnoszą
wartość estetyczną krajobrazu kulturowego, stąd też zasługują na ochronę. Należy
więc promować tradycyjną uprawę roślin, zwłaszcza w gospodarstwach
agroturystycznych i ekologicznych.
7. Rozpoznanie uciążliwych chwastów dla rolnictwa daje tutejszym rolnikom konkretne
informacje, na temat zagrożeń dla poszczególnych roślin uprawnych, możliwościach
także wskazuje na możliwości adaptacyjne tych antropofitów. |