| Abstract: | Rozwój choroby nowotworowej trwa długie lata. Spora część tego okresu może przebiegać niemal bezobjawowo, a pojawienie się niepokojących symptomów zwykle występuje w znacznym stopniu zaawansowania choroby. Powszechnie stosowane techniki diagnozowania są niejednokrotnie niewystarczająco czułe, by odpowiednio wcześnie zlokalizować źródło ogniska chorobowego. W toku leczenia nowotworów standardowe metody medyczne takie jak: metody chirurgiczne, chemioterapia czy radioterapia często
bywają nieskuteczne. Inwazyjne techniki takie jak metody operacyjne wiążą się z pewnym
stopniem okaleczenia pacjenta. Nierzadko stan zdrowia pacjenta lub jego wiek nie pozwalają
na przeprowadzenie agresywnej terapii, pozostając jedynie przy leczeniu objawowym.
W związku z niedoskonałościami powszechnie stosowanych metod leczenia nowotworów poszukiwane i badane są inne techniki walki z rakiem. Jedną z uznanych w świecie medycznym i coraz częściej stosowanych metod jest terapia fotodynamiczna. Metoda ta wiąże się z zastosowaniem tzw. fotouczulacza, który wprowadzony do organizmu ma zdolność wybiórczego gromadzenia się w szybko rozwijających się tkankach, a po naświetleniu falą o danej długości zapoczątkowuje proces obumierania komórek. Technika ta z powodzeniem stosowana jest w leczeniu niektórych typów nowotworów jak również innego rodzaju schorzeń o podłożu m. in. dermatologiczym czy okulistycznym. Istotnym aspektem terapii fotodynamicznej jest fakt, iż jest to metoda praktycznie bezinwazyjna. Nie jest jednak metodą pozbawioną wad. Często siła działania fotuczulacza nie jest wystarczająca do zniszczenia całej zmiany chorobowej, bądź też promieniowanie użyte do wzbudzenia jego
cząsteczek nie penetruje tkanek dostatecznie głęboko, co ma znaczny wpływ na efektywność terapii. Nie bez znaczenia pozostają także uciążliwe dla pacjenta efekty uboczne, takie jak nadwrażliwość na światło. Niedoskonałość obecnie stosowanych preparatów sprawiła, iż w wielu ośrodkach na świecie trwają poszukiwania leku mającego zapewnić optymalne warunki stosowania terapii fotodynamicznej. Pożądany materiał powinien stanowić najlepiej pojedynczy związek, o dobrze poznanych parametrach fizykochemicznych, których wartości zapewniłyby większą skuteczność metody fotodynamicznnej w starciu z chorobą
nowotworową. W związku z czym istotne jest w toku poszukiwania nowych fotouczulaczy
przeprowadzenie pełnej charakterystyki właściwości fizykochemicznych potencjalnych
medykamentów, istotnych dla zastosowań w terapii przeciwnowotworowej. |