Dyskurs krytycznoliteracki Vladimira Nabokova

Abstract

W niniejszej pracy przedstawiam postać Vladimira Nabokova.Twórczość Vladimira Nabokowa (1899–1977), pisarza rosyjsko –amerykańskiego, od dziesięcioleci dostarcza krytykom i badaczom literatury powodów do permanentnego zainteresowania. Niezwykłość tego pisarstwa, jego intelektualny i artystyczny wymiar, zaowocowały wieloma erudycyjnymi i wszechstronnymi interpretacjami, setkami jeśli nie tysiącami rozpraw badaczy z całego świata, które dowodzą, iż rola Nabokova w literaturze XX wieku jest jedną z najdonioślejszych. Poza dorobkiem ściśle artystycznym autor Lolity pozostawił także spuściznę krytycznoliteracką, co, jak wiadomo, nie jest niczym szczególnym – pisarz zajmujący się krytyką to zjawisko dość powszechne, a Nabokov był krytykiem od początku – był nim już na etapie emigracji w Paryżu, gdy z wielkim zaangażowaniem komentował utwory rosyjskich pisarzy emigracyjnych i dokonania autorów radzieckich, których zdecydowanie nie cenił, a w Ameryce, zostawszy wykładowcą uniwersyteckim, kontynuował swoje zainteresowania – wypowiedzi krytyczne i parakrytyczne, czy to w formie wykładów, czy też wypowiedzi stricte krytycznych i autokrytycznych (przedmowy do własnych dzieł), a także glosy zawarte w jego wypowiedziach radiowych czy korespondencji, stanowią niezwykle ważny element dorobku pisarza, pokazują estetykę autora Daru z innej strony, są komentarzem do jego własnej twórczości.