Polityka w epoce globalnego "antyporządku". Kilka refleksji z dziedziny antropologii i socjologii polityki

Abstract

Podejmowane w niniejszym artykule zagadnienia rozwijania na gruncie polskiej nauki o polityce podejścia właściwego dla antropologii polityki i socjologii polityki wpisują się między innymi w aktywność naukową określoną wyżej jako pracę nad nauką. Analiza stosunków władczych, mechanizmów reprezentacji politycznej i generowania rozstrzygnięć z perspektywy antropologii nie stanowi często wybieranego i wysoko ocenianego w polskim środowisku politologicznym podejścia badawczego. Tego rodzaju zainteresowania badawcze rozwija stosunkowo nieliczna grupa badaczy. Należący do tego grona Jacek Wódz (2009) stara się tłumaczyć to zjawisko, wskazując na swoistą misyjność polskiej politologii, która oznacza uwikłanie tej dyscypliny naukowej w proces scalania polskiego społeczeństwa wokół idei państwa narodowego. Ujawniają się w ten sposób wspominane wcześniej interferencje nauki i promowanych jako wiodących i pożądanych doktryn politycznych odnoszących się w tym wypadku do centralizmu polskiego państwa i polityki. Konsekwentne realizowanie przez zespół badaczy skupiony wokół Jacka Wodza badań z zakresu antropologii polityki i socjologii polityki zaowocowały kilkoma wyróżniającymi się na tle dorobku dyscypliny publikacjami (zob. Wódz, red., 2009; Wódz, 2009; Wódz, red., 2012; Pyka, 2010), poszerzającymi jej zakres o zagadnienia często pomijane w wiodącym nurcie politologicznym.