Włosy Absaloma

Abstract

W czasach mojego dzieciństwa wśród dorosłych panowało powszechne przekonanie, że długie włosy mogą nosić: Indianie, Pan Jezus, Marek Perepeczko i Ruben Ayala. Ten piłkarz argentyński był akceptowany tylko chwilowo, na czas Mundialu w 1974, a jego przechwałki o włosach mierzących stopę i pięć cali uznawano być może za rekompensatę bardzo niskiego wzrostu. Cóż to znaczyło przy 185 cm włosów Anny Csillag z Księgi Schulza lub o połowę krótszych, lecz prawdziwych Violetty Villas. Ale to były kobiety! Wiele lat później okazało się, że jednak istnieli też inni. „Mieliśmy bardzo długie włosy, kowbojskie kapelusze i naszyjniki, rzemienie na przegubach, ja nawet poważną brodę”1 – twierdzi dziś jeden z nich (Marek Bieńczyk). Może. Ale nie w mojej gminie. Tu żaden ze znanych mi dorosłych mężczyzn nie miał długich włosów. Jedynie ci z książek i z telewizji, ale nawet tych nie wolno było naśladować. Kiedy tylko włosy zaczynały zasłaniać mi uszy, babka Milka wskazywała to z odrazą mojej mamie, ta wyjmowała natychmiast stare prześcieradło, nożyczki i grzebień, i brała się do skracania. Moje próby protestu Milka kwitowała: „bydź cicho, ty bitlesie!”[…]