Piekło kobiecości : o prozie Agnieszki Drotkiewicz

Abstract

Agnieszka Drotkiewicz jest autorką (lub współautorką) czterech zbiorów rozmów z pisarzami i pisarkami (Głośniej! Pisarki o sobie, Teoria trutnia i inne, Jeszcze dzisiaj nie usiadłam, Piano rysuje sufit. Rozmowy o przygodzie), wywiadu rzeki z Dorotą Masłowską, dramatu Daleko od Wichrowych Wzgórz oraz czterech powieści: Paris London Dachau (2004), Dla mnie to samo (2006), Teraz (2009) oraz Nieszpory (2014). Tym, co łączy jej książki prozatorskie, jest przede wszystkim temat piekła kobiecości. Wszystkie opisywane przez Drotkiewicz bohaterki są samotne, tęsknią za bliskością innych, są poniżane, zranione, nie potrafią odnaleźć sensu własnej egzystencji i gonią za marzeniami, których nigdy nie będą w stanie spełnić. Miłość jawi się zatem w tej prozie jako główne źródło cierpień, swego rodzaju obóz koncentracyjny.