Abstrakt: | Religia jest ważnym i nieodłącznym zjawiskiem życia ludzkiego. Odgrywa istotną rolę w tworzeniu
porządku moralnego i społecznego. Zmiany religijności wywołują zmiany porządku społecznego. Cechą
współczesnych społeczeństw europejskich jest desakralizacja rzeczywistości, przesunięcie sacrum do
przestrzeni prywatnej i coraz prężniej rozwijający się proces laicyzacji. Na tym tle Francja jest państwem,
w którym świeckość jest jedną z najważniejszych wartości republikańskich, ważnym elementem tożsamości
narodowej.
Celem artykułu jest weryfikacja hipotezy zakładającej konieczność znalezienia miejsca dla islamu
w laickiej przestrzeni publicznej, zważywszy, że islamu nie można unowocześnić, zracjonalizować ani
zintegrować z przestrzenią laicką Francji. Przeprowadzona w artykule analiza została oparta na trzech
metodach badawczych: metodzie historycznej, instytucjonalno-prawnej oraz metodzie analizy treści.
Artykuł podzielono na pięć części: geneza i ewolucja laickości we Francji, istota laickości we Francji,
spór o muzułmańską chustę – początek dyskusji na temat miejsca islamu w laickiej przestrzeni oraz kultu
muzułmańskiego. Świecki model Republiki staje w konfrontacji z islamem coraz bardziej widocznym
w przestrzeni publicznej Francji. Afera wokół chusty muzułmańskiej, noszenie symboli religijnych, żywność
halal, miejsca kultu muzułmańskiego i wiele innych spornych kwestii dzieli dzisiejszą Francję na
zwolenników włączenia islamu w przestrzeń publiczną i część radykalną. Konieczność redefinicji laickości
francuskiej jest jednym z najważniejszych wyzwań V Republiki. |