"Spustoszony krajobraz" : (nie tylko) o jednym wierszu Henryka Bereski

Abstract

Wydany w Krakowie w roku 2001 tom Henryka Bereski Familoki pozostaje w swej istocie poetycką jeremiadą ocaleńca, żałobną pieśnią „opłakującą zmarłych towarzyszy / i niszczące działanie czasu”1. Przypomina misternie sporządzony literacki testament, w którym poeta‑notariusz skrupulatnie wylicza „ostatnich świadków” (F, s. 35) odchodzącej w niebyt górnośląskiej epoki, uważnie kataloguje podupadłe rewiry rozpiętej między Wilhelminą a Nikiszowcem zdewastowanej rzeczywistości. Konsekwentny w przyjętej perspektywie krytycznego oglądu ajod „smutnych czasów” (F, s. 17) nie próbuje — wzorem swego niegdysiejszego Janowskiego „sąsiada” — ożywić i ubarwić „wypłowiałych okolic” Helgolandu[…]