Troska o rodzinę czy zbijanie majątku?

Abstract

Współczesne badania socjologiczne wskazują na wielorakie przeobrażenia rodziny — zarówno jej roli podstawowej grupy odniesienia, jak i pełnionych przez nią funkcji. Rodzina w swej kondycji socjalnej, kulturalnej i moralnej odzwierciedla zmienność kultury makrospołeczeństwa. Wiele danych zarówno demograficznych, jak również pochodzących z badań socjologicznych wskazuje na rozległość zjawiska kryzysu rodziny. Nie znaczy to jednak, że rodzina ostatecznie utraciła swoje uprzywilejowane miejsce w społeczności i nie jest w stanie przeciwdziałać destrukcji ładu społeczno-kulturowego oraz czynnie uczestniczyć w kształtowaniu życia publicznego. Małżeństwo i rodzina to w Polsce wciąż silne instytucje, mimo że doświadczają różnorakich kryzysów. Jakby na przekór wymowie demograficznych statystyk wiele badań socjologicznych nadal rejestruje centralne miejsce rodziny w systemie wartości społeczeństwa i podkreśla najważniejszą rolę rodziny w życiu człowieka oraz społeczności. Szczęście rodzinno-małżeńskie jest wybierane jako najważniejszy cel życia, a dobro rodziny badani uznają jako trwałe dobro, które należy chronić i utrwalać. Postawy takie dotyczą nie tylko rodziny małej, ale także rodziny rozszerzonej. Rodzina traktowana jest jako układ odniesienia w sytuacjach trudnych. Wszystko, co najważniejsze, jest lokowane w najbliższym otoczeniu, zwłaszcza w tym obszarze, który nasycony jest poczuciem więzi i bliskich emocjonalnych styczności o charakterze podmiotowym. Stwarza to potencjalnie korzystne warunki do poprawy komunikacji interpersonalnej i więzi emocjonalnych w rodzinie.