| Abstrakt: | Autor szkicu podjął się obserwacji poetyckich losów tych współtwórców Pokolenia 68, którzy po roku 1981 znaleźli się poza krajem. Z zaliczanych do czołówki pokolenia`68, z różnych powodów, stałe miejsce zamieszkania zmienili po roku 1981: Stanisław Barańczak, Jacek Bierezin, Witold Sułkowski, Leszek Szaruga, Adam Zagajewski. Rozważania dotyczące ich twórczości poza krajem zostały ograniczone datą roku 1989, czyli przełomu politycznego, niosącego m.in. prawo swobodnego podróżowania oraz prawo wyboru miejsca zamieszkania. Lata 1981-1989 w twórczości przywoływanych tu reprezentantów pokolenia 68 stanowią natomiast okres nieustannych prób definiowania własnej tożsamości. Mimo oczywistego faktu uczestnictwa w kulturze emigracyjnej, rozbudowywania i odświeżania jej instytucji, przedstawiciele pokolenia`68 w pozapoetyckich wypowiedziach unikali ujmowania swojej sytuacji w kategoriach emigracyjności. Autor szkicu stawia jednak tezę, że wbrew różnorakim próbom dystansowania się od swojej emigracyjności, poeci pokolenia`68 nie uniknęli w swej twórczości toposów i tematów znamiennych dla literatury emigracyjnej, nie uniknęli również przyjęcia roli czy może raczej strategii emigranta. Szczegółowa analiza, dotycząca przemian w poezji krajowej i emigracyjnej, obejmuje twórczość Stanisława Barańczaka i Adama Zagajewskiego |