Abstract: | Przyglądając się twórczości Władysława Syrokomli, można dostrzec,
że istotnym aspektem jego pisarskiej aktywności niewątpliwie było popularyzowanie
literatury i kultury staropolskiej. Czynił to nie tylko podejmując
w swych dziełach fabularnych tematy z narodowej przeszłości, ale
także jako autor Dziejów literatury w Polsce i wytrwały translator poezji
i prozy łacińskojęzycznej polskich pisarzy z XVI i XVII wieku. Ta
działalność przekładowa, podjęta z rozmachem, za namową i przy wsparciu
między innymi Józefa Ignacego Kraszewskiego oraz historyka i edytora
Mikołaja Malinowskiego, stała właściwie u początków pisarstwa
Kondratowicza i, jak zauważają badacze, w znaczący sposób przyczyniła
się do rozwoju poety, a nawet — to zdanie Franciszka Bielaka — dzięki tej dziedzinie aktywności stał się „zawodowym literatem i ostatecznie
ośmielił do własnej oryginalnej twórczości”. Sam tłumacz rzeczywiście
przykładał do swej pracy translatorskiej dużą wagę, mając świadomość
spełniania narodowej misji: przywracania rodakom ich dziedzictwa
kulturowego. |