O spodniach, raju i męskiej powściągliwości : kilka uwag o wspólnocie Oneida

Abstract

W 1848 roku John Humphrey Noyes, założyciel wspólnoty Oneida w Ameryce, takimi słowy uzasadniał konieczność „zreformowania” podziału na ubiór męski i damski: Kobiecy strój to zakłamanie. Stanowi on proklamację tego, że kobieta nie jest stworzeniem dwunożnym, lecz czymś w rodzaju maselnicy na kółkach. Kiedy rozróżnianie płci zostanie zredukowane do ograniczeń natury i przyzwoitości, ubiór będzie najprostszy i najpiękniejszy; będzie taki sam lub prawie taki sam dla obydwu płci. W tym samym roku trzy członkinie wspólnoty przycięły swe spódnice mniej więcej do wysokości kolan, a z pozostałego po tym zabiegu materiału uszyły spodnie. Były to bufiaste spodenki w tureckim stylu, które określano po angielsku mianem bloomers. Nazwa ta wywodzi się od nazwiska Amelii Jenks Bloomer, która we wrześniu 1851 roku na łamach redagowanego przez nią samą czasopisma “The Lily” opublikowała swą podobiznę, na której odziana była w tenże strój. Bloomer nie była członkinią Oneidy i nie ma pewności, kto stworzył pierwowzór tego ubioru w Ameryce.