Profile identyfikacyjne uczniów ze szkół z polskim językiem nauczania na Białorusi, Ukrainie i w Czechach

Abstract

Kwestie poczucia tożsamości narodowej młodzieży są częścią szerszych badań prowadzonych wśród uczniów szkół średnich z polskim językiem nauczania w Republice Białorusi, na Ukrainie oraz w Republice Czeskiej. W niniejszym tekście rozważania skupię wokół zagadnień związanych z poznaniem miejsca identyfikacji narodowej w tożsamości wielowymiarowej. Omówię zatem wyniki badań dotyczących profili identyfikacyjnych dominujących wśród badanych. Kolejne kwestie związane będą z kryteriami decydującymi - zdaniem uczniów - o byciu polakiem. Strategie identyfikacyjne wiążą się z posiadaniem ojczyzny. Grzegorz Babiński dokonując operacjonalizacji tożsamości narodowej wskazuje na składnik ocenny - uznanie pewnych faktów za szczególnie ważne, własne. Poruszę również zatem kwestie deklaracji badanych dotyczące języka uznawanego przez nich za swój ojczysty. Założenia teoretyczne badań poczucia tożsamości młodych ludzi będących członkami polskich mniejszości narodowych - żyjących od wielu pokoleń poza granicami macierzy jest uwarunkowane szeregiem czynników. Teorią przydatną do ich uporządkowania jest Teoria Zachowań Tożsamościowych (TZT) Tadeusza Lewowickiego.