Historia jako parodia. Saga o wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego

Abstract

"Jak wiadomo, wiedźmin Geralt zginął podczas pogromu kieleckiego, nawet jeśli do tra-gicznych wydarzeń, o których mowa w ostatnim rozdziale cyklu Andrzeja Sapkowskie-go1, nie doszło 8 lipca 1946 roku. Zdarzyły się one w zupełnie innym miejscu i czasie – wmieście Rivia nad jeziorem Loc Eskalott, „szóstego dnia po czerwcowym nowiu” (Sapkowski 1999: 484), niedługo po zakończeniu drugiej wojny nilfgaardzkiej i zawar-ciu pokoju cintryjskiego. Błahy incydent na bazarze przerodził się w zamieszki, skutkiem których niechętna nieludziom tłuszcza napadła na mieszkańców krasnoludzkiej dziel-nicy. A kiedy wiedźmin stanął w obronie mordowanych, jakiś wieśniak cisnął w jego pierś widły.Prawda, że nieco później konający bohater wraz z ukochaną, czarodziejką Yennefer, został – niczym król Artur – odesłany do Avalonu. Jezioro nieopodal Rivii okazało się bowiem portalem pozwalającym na przemieszczanie się między światami, a taką właśnie umiejętność posiadła Ciri, przybrana córka Geralta i Yennefer. Bohaterka przeniosła więc swoich opiekunów w zaświaty, sama zaś znalazła się na brzegu błękitnego Lake Gla-slyn w krainie Gwynedd, wskakując w sam środek historii o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu. Tak kończy się opowieść." (fragm.)