DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Pawelec, Dariusz | - |
dc.date.accessioned | 2019-07-09T06:05:16Z | - |
dc.date.available | 2019-07-09T06:05:16Z | - |
dc.date.issued | 1997 | - |
dc.identifier.citation | W. Panas, A. Tyszczyk (red.), "Interpretacje aksjologiczne" (S. 235-246). Lublin : KUL | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 83-228-0407-5 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/9612 | - |
dc.description.abstract | Szkic przedstawia interpretację jednego z najbardziej znanych wierszy Czesława Miłosza pt. “Moja wierna mowo”. Podmiot wiersza Miłosza zwraca się do języka polskiego, język właśnie mając za przedmiot swej wypowiedzi. Przeżywa doświadczenie wygnania wraz z towarzyszącym mu doświadczeniem samotności. Tożsamość narodowa uniemożliwia identyfikację z mieszkańcami odległego kraju, pojałtańskie porządki w Europie natomiast – z własną ojczyzną. Dramat wygnania jest tym większy, że dotknął kogoś, kto realizować się może wyłącznie w drodze nieustannego obcowania z ojczystym językiem. Podmiot z wiersza Miłosza ma do tytułowej „mowy” podejście aktywne: „może to jednak ja musze ciebie ratować”. Podmiot liryczny omawianego wiersza, o czym już wspominaliśmy, prezentuje się odbiorcy w roli doskonale znanej z polskiej tradycji literackiej, poety-pielgrzyma. “Moja wierna mowa” może być odczytywana jako próba opisania współczesnego życiorysu w romantycznych kategoriach. Autor szkicu udowadnia, że tytułowa „mowa” pełni, w swym dosłownym i synekdochicznym znaczeniu, funkcję ośrodkowej kategorii określającej świat wartości tekstu. Nie jest ona jednak, mimo mylącej apostrofy, głównym tematem refleksji. Pełni jedynie rolę pomocniczą dla charakterystyki osoby mówiącej, która skupia w sobie funkcje podmiotu, przedmiotu i wpisanego w tekst odbiorcy wiersza. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.publisher | Redakcja Wydawnictw KUL | pl_PL |
dc.subject | Czesław Miłosz | pl_PL |
dc.subject | "Moja wierna mowo" | pl_PL |
dc.subject | interpretacja | pl_PL |
dc.subject | aksjologia | pl_PL |
dc.subject | wartościowanie | pl_PL |
dc.subject | wygnanie | pl_PL |
dc.subject | literatura emigracyjna | pl_PL |
dc.subject | tradycja romantyczna | pl_PL |
dc.subject | apostrofa, | pl_PL |
dc.title | Wartość języka. Wartości w języku. „Moja wierna mowo” Czesława Miłosza | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
dc.description.references | Balcerzan E., Horyzont lingwistyczny: poezja wobec języka. W: idem: Poezja polska w latach 1939-1965. Cz. II. Warszawa 1988; | pl_PL |
dc.description.references | Błoński J., Wzruszenie, dialog, mądrość. „Tygodnik Powszechny” 1980, nr41; | pl_PL |
dc.description.references | Chrząstowska B., Poezja Czesława Miłosza. Warszawa 1982; | pl_PL |
dc.description.references | Czesława Miłosza autoportret przekorny. Rozmowy przeprowadził Aleksander Fiut. Kraków 1988; | pl_PL |
dc.description.references | Fiut A., Gra o tożsamość. W: idem: Moment wieczny. Paryż 1987; | pl_PL |
dc.description.references | Gorczyńska R.,: Podróżny świata. Kraków 1992; | pl_PL |
dc.description.references | Michnik A., Polskie pytania. Paryż 1987; | pl_PL |
dc.description.references | Michnik A., Z dziejów honoru w Polsce. Warszawa 1991; | pl_PL |
dc.description.references | Miłosz C., Prywatne obowiązki. Olsztyn 1990; | pl_PL |
dc.description.references | Miłosz C., Ziemia Ulro. Paryż 1977; | pl_PL |
dc.description.references | Miłosz C., Noty o wygnaniu. W: idem: Zaczynając od moich ulic. Paryż 1985; | pl_PL |
dc.description.references | Szaruga L., Życie w języku, język życia. „Kresy” 1995; | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Artykuły (W.Hum.)
|