| Abstrakt: | Szkic omawia zjawisko tzw. Pokolenia 76, znanego też pod nazwami: Nowe Roczniki, „nowa prywatność”, pokolenie Wspólności, jako fakt krytycznoliteracki, wyłaniający się z szeregu szkiców, manifestów, dyskusji oraz antologii. Analizując rozliczne kłopoty krytyków, badaczy i antologistów, z ustaleniem, kto w istocie i dlaczego współtworzy zjawisko definiowane jako pokolenie`76, prowokuje autora do postawienia tezy o historycznoliterackiej pustce tego pojęcia. Z punktu widzenia historyka literatury nic takiego, jak pokolenie`76 nie miało, zdaniem autora szkicu, w polskiej poezji miejsca. Obserwacja przejawów życia literackiego pozwala ujawnić związki wyraźnie zachodzące między tekstami tych starszych (Pokolenie 68) i tych, nieznacznie, młodszych przedstawicieli tego samego w gruncie rzeczy pokolenia. Pewne znaczenie integrujące - również w perspektywie pokoleniowej socjologii - będą tu miały wydarzenia Sierpnia 1980 roku oraz doświadczenie stanu wojennego. Autor szkicu demonstruje także związki międzytekstowe, które ujawniają się na poziomie stylistyki. Autorzy urodzeni na początku lat pięćdziesiątych (m.in.. Bronisław Maj, Tomasz Jastrun, Antoni Pawlak, Jan Polkowski), a debiutujący w drugiej połowie lat siedemdziesiątych posługują się tym samym, co uczestnicy okresu „burzy i naporu”, katalogiem słów-kluczy. |