DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | John-Borys, Maria | - |
dc.contributor.author | Musiał, Agnieszka | - |
dc.date.accessioned | 2018-03-07T12:14:40Z | - |
dc.date.available | 2018-03-07T12:14:40Z | - |
dc.date.issued | 2009 | - |
dc.identifier.citation | Z. Dołęga, M. John-Borys (red.), "Zdrowie psychiczne uczniów - różne konteksty i odniesienia" (S. 276-303). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 9788322617434 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/976 | - |
dc.description.abstract | Rozważając obecną sytuację dzieci z nadpobudliwością psychoruchową
w szkole masowej, nie sposób nie poruszyć kwestii dotyczących akceptowania
odmienności i umiejętności wczucia się w sytuację drugiego człowieka.
Dzieci te bowiem, często nieakceptowane, odrzucane czy izolowane
przez grupę rówieśniczą, wymagają szczególnej uwagi. Liczba placówek
integracyjnych jest do tej pory niewielka, a w szkołach masowych dzieci
te są niechętnie „widziane” z powodu konieczności poświęcania im znacznie
większej uwagi niż pozostałym dzieciom, co stwarza konieczność poszukiwania
nowych rozwiązań edukacyjnych.
Wiele terapii stosowanych wobec dzieci nadpobudliwych i ich rodziców
koncentruje się na korygowaniu objawów zaburzenia, czyli na pomocy
w skupianiu uwagi, radzeniu sobie z nadruchliwością czy agresją. Są
to terapie indywidualne bądź skierowane do określonej nielicznej grupy
dzieci, jak również obejmujące psychoedukację rodziców. Wydaje się jednak,
że brakuje programów zmierzających do poprawy funkcjonowania
społecznego dzieci nadpobudliwych, które realizowałoby się w ich naturalnych
środowiskach rówieśniczych, a zatem w szkole, programów dostosowanych
do realiów szkolnych, czyli do ram czasowych lekcji szkolnej,
jak i do liczebności klasy.
Celem autorek niniejszego artykułu było przedstawienie propozycji programu,
który rozwijałby u dzieci empatię i uczył postaw tolerancji wobec
odmienności, poprawiał samoocenę, kształtował ich poczucie własnej wartości
oraz integrował klasę. Poprawa relacji między uczniami tworzyłaby
lepszy klimat do akceptacji dzieci z problemem nadpobudliwości psychoruchowej,
co przyczyniłoby się do pozytywnych zmian w ich zachowaniu
na terenie szkoły. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | Tolerancja | pl_PL |
dc.subject | Empatia | pl_PL |
dc.subject | Odmienność | pl_PL |
dc.subject | zespołu nadpobudliwości psychoruchowej | pl_PL |
dc.title | O tolerancji i empatii wobec odmienności w profilaktyce zespołu nadpobudliwości psychoruchowej | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (WNS)
|