Abstrakt: | Artykuł omawia Husserlowską fenomenologię z punktu widzenia pytania
metafizycznego, rozumianego w nawiązaniu do pytania Leibniza: „dlaczego
istnieje raczej coś niż nic?”. W fenomenologii pytanie to ma swe źródło
w doświadczeniu możliwości unicestwienia świata. Świat istnieje, ale nie
można wykluczyć możliwości nieistnienia świata, ponieważ świat nie musi
istnieć i wymaga stałego potwierdzania w dalszym przebiegu doświadczenia.
W tym kontekście Husserl zaznacza, że istnienie świata okazuje się faktem
irracjonalnym i ten irracjonalny fakt jako kwestia zdziwienia jest przedmiotem
metafizyki. Według Husserla, to, że świat istnieje, oznacza, że świat
stale konstytuuje się w subiektywności. Konstytucja świata nie wynika jednak
z istoty subiektywności i jest przypadkowa. W konsekwencji, świat nie może
istnieć bez konstytuującej subiektywności, ale subiektywność nie jest racją
dostateczną istnienia świata. Pytanie: „dlaczego świat istnieje?” sprowadza się
zatem do pytania: „dlaczego świadomość konstytuuje świat?”, a irracjonalny
fakt istnienia świata odpowiada irracjonalnemu faktowi konstytucji świata. |