DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Szkaradnik, Katarzyna | - |
dc.date.accessioned | 2019-07-29T19:39:18Z | - |
dc.date.available | 2019-07-29T19:39:18Z | - |
dc.date.issued | 2016 | - |
dc.identifier.citation | Autobiografia. Literatura. Kultura Media, 2016, nr 2, s. 137-156 | pl_PL |
dc.identifier.issn | 2353-8694 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/10228 | - |
dc.description.abstract | W artykule rozpatrywane są sposoby kreowania obrazu autora we wspomnieniach i korespondencji
Jana Wantuły (1877–1953) – chłopa i hutnika z Ustronia, samouka, znawcy
historii Śląska Cieszyńskiego, starodruków i ewangelicyzmu, publicysty, pisarza ludowego
i wytrawnego bibliofila. Analizie podlegają wzorce, do których nawiązuje on, tworząc własny
wizerunek w listach i Pamiętnikach, centralne elementy tego wizerunku i jego znaczenie.
Wskazane zostają tu typowe motywy z pamiętników chłopskich, ale również złożone strategie,
jakimi posługuje się Wantuła. Zasadniczym problemem jest pytanie, czy portret bojownika
o sprawy narodowe i społeczne oraz wybitnego samouka nie pada łupem konwencji. Autorka
dowodzi wartości retoryki jako kulturowej przestrzeni porozumienia, a zarazem ukazuje, jak
w omawianych tekstach następuje przełamywanie schematów za pomocą tego, co lokalne,
konkretne, cielesne i czasowe. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/ | * |
dc.subject | Jan Wantuła | pl_PL |
dc.subject | Autoportret, | pl_PL |
dc.subject | Autokreacja | pl_PL |
dc.subject | Retoryka | pl_PL |
dc.subject | Konwencje memuarystyki | pl_PL |
dc.title | "Przyświecały mi pewne ideały...": autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/article | pl_PL |
dc.identifier.doi | 10.18276/au.2015.2.7-10 | - |
Pojawia się w kolekcji: | Artykuły (WSiNoE)
|