Autonomia odzyskana: Stanisław Brzozowski i "Krytyka Polityczna"

Abstract

W latach dziewięćdziesiątych z naszej sceny publicznej zniknął nie tylko Konrad, bo wraz z nim również polska inteligencja. Poczucie zwycięstwa oraz duma z uczestnictwa w „bezkrwawej rewolucji Solidarności" zbiegły się z przekonaniem o anachroniczności tradycyjnego „etosu", który rozmijał się z neoliberalnym projektem. Dariusz Gawin przypomina, że swoista demobilizacja inteligencji nie była procesem samoczynnym, lecz sterowanym i kontrolowanym przez... liderów tej warstwy, którzy w iście makiaweliczny sposób wyzyskali - w chwili społecznego entuzjazmu - gotowość do samopoświęcenia: „Tylko poprzez odwołanie się do wspólnego etosu, do wielkiej tradycji inteligencji polskiej awangarda analityków symbolicznych mogła zaproponować inteligenckiemu ludowi dokonanie autodestrukcji, swego rodzaju ofiary całopalnej na ołtarzu pomyślności Polski''[...]