Interwencja NATO w Jugosławii i jej implikacje dla bezpieczeństwa międzynarodowego : (niektóre aspekty)

Abstract

"Wśród wielu wydarzeń o doniosłym znaczeniu dla kształtu europejskiego systemu bezpieczeństwa w okresie pozimnowojennym należy wskazać także na interwencję militarną NATO w Jugosławii (od 24 marca do 10 czerwca 1999 roku). Interwencja ta, prowadzona pod kryptonimem „Sojusznicza Siła”, poprzez bombardowanie przez lotnictwo Sojuszu wybranych celów w Kosowie, Serbii i Czarnogórze (przy obowiązywaniu zasady ograniczania ofiar wśród ludności cywilnej), spotkała się z wielce zróżnicowaną oceną, zarówno wśród społeczeństw państw należących do NATO, jak i pozostałych1. Kolejne tygodnie trwania tej akcji wpływały na ambiwalencję postaw wobec dalszego jej prowadzenia. Niezależnie jednak od stopnia akceptacji bądź dezaprobaty dla podjętej decyzji o interwencji i charakteru prowadzonych działań jedna kwestia nie budziła wątpliwości. Było nią przekonanie, że data 24 marca 1999 roku stanowi niezwykle ważną cezurę w kształtowaniu pozimnowojennego systemu bezpieczeństwa międzynarodowego. Operacja NATO w Jugosławii - podkreślali analitycy stosunków międzynarodowych - określi przyszłość samego Sojuszu oraz wpłynie na ustanowienie nowego porządku europejskiego i światowego. Trafne było stwierdzenie, że ani NATO, ani Europa nie będą już takie, jak przed jej rozpoczęciem2. Z tą chwilą nastąpiły istotne zmiany w podstawowych elementach konstytuujących europejski pozimnowojenny system bezpieczeństwa: w funkcjonowaniu NATO, w relacjach: NATO - pozostałe struktury bezpieczeństwa międzynarodowego (np. UE, UZE, OBWE) oraz NATO - Rosja. W latach dziewięćdziesiątych bowiem zasadnicze rozstrzygnięcia w sprawach bezpieczeństwa europejskiego zapadały właśnie w trójkącie: NATO, Unia Europejska, Rosja." (fragm.)