Abstrakt: | Przynależność młodzieży do grup koleżeńskich czy klasowych uwarunkowana
parametrami socjologicznymi (np. wiekiem, wspólnotą potrzeb, dążeń
i wzorców kulturowych) uświadamia dorosłej części społeczeństwa (zwłaszcza
rodzicom i nauczycielom), iż takie atrybuty środowiskowe, jak m.in. ubiór, język,
fantazja, lekkomyślność w podejmowaniu decyzji, emocjonalny stosunek
do życia, są wspólne wszystkim kręgom młodzieży, ale w każdym z nich ulegają
określonej gradacji i ewolucji. Dla badacza funkcjonalnych odmian
współczesnej polszczyzny najistotniejsze w kontekście przytoczonych informacji
są zjawiska językowe dostrzegane w uczniowskich aktach mowy realizowanych
w kontaktach nieoficjalnych, swobodnych, niekoniecznie tylko w budynku
i na dziedzińcu szkolnym. Zagadnienia synonimicznej
warstwy słownictwa uczniowskiego, tworzonej w nieoficjalnej komunikacji
środowiskowej, należą do ciągle aktualnej i otwartej problematyki analitycznej ze względu na rodzenie się w żargonie nowych i zanikanie tradycyjnych,
wyeksploatowanych językowo środków wyrazu, a także ze względu na
wyodrębnianie się grupy leksemów „ponadczasowych”, ponadpokoleniowych,
zadomowionych w warstwie słownictwa potocznego. W epoce multimedialnej
leksyka gwary uczniowskiej znajdzie (bo już znajduje) inne jeszcze,
dodatkowe źródła metaforyzacji (np. w języku cybernetyki). |