Mad, Bad and Sad Women : kobieca polityka konspiracyjna w feministycznych interpretacjach Antygony Sofoklesa

Abstract

Niniejszy artykuł podejmuje wątki feministycznej sprawczości bohaterek Antygony Sofo-klesa i dotyczy alternatywnych sposobów politycznej artykulacji. Odwołując się do fran-cuskich interpretatorek tragedii, Luce Irigaray, Nicole Loraux, a także do Bonie Honig, staram się ukazać Antygonę, Ismenę i Eurydykę jako postaci zaangażowane w tworzenie „polityki kobiecej”. Taka perspektywa każe odejść od liberalnej narracji feministycznej, skupiającej się wyłącznie na działaniu jednostki, w tym przypadku Antygony, i kieruje uwagę ku konspiracyjnej działalności sióstr, takiej jak plotka i łamanie zakazu publicz-nego okazywania żałoby. Działalność bohaterek jest wyrazem sprzeciwu wobec biopoli-tycznej maszyny polis, dążącej do wyabstrahowania życia z jego wymiaru jednostkowego celem ukształtowania bezimiennej wspólnoty. Stawką ich politycznej walki jest troska o życie w jego nieredukowalnym i jednostkowym wymiarze.